Van een schuur een droomhuis maken. Dat komt niet zo vaak voor, maar Babs van Houtem uit Mechelen heeft het gerealiseerd. De schuur van hoeve De Plei heeft zij omgetoverd tot een zeer sfeervolle woning. Opvallend is dat Babs van Houtem veel van de werkzaamheden zelf heeft uitgevoerd. Maar ook weer niet zó vreemd, want zij geeft op de Vrije School les in ambachten en leert kinderen hoe zij met hun handen iets creatiefs kunnen maken.
De schuur stamt al uit 1740 en is destijds gebouwd op de klassieke wijze van de vakwerkhuizen, dus met houten balken en lemen muren. De schuur was in slechte staat, maar zij heeft met dezelfde technieken van vroeger het pand weer volledig nieuw opgetrokken, met duurzame materialen.
„Op een gegeven moment stond er alleen nog het geraamte. Een jaar heb ik erover gedaan. Een aannemer heeft me bepaalde technieken geleerd, daarna kon ik het meeste werk zelf doen.” Vroeger stonden er paarden in de schuur, maar de laatste tien jaar stond het gebouw leeg en ging het zienderogen achteruit. Toch wilde Babs van Houtem per se in die schuur gaan wonen, na dus wel een grondige restauratie. „Ik ben op deze locatie opgegroeid. De hoeve is nu een hotel, maar de schuur ken ik ook nog heel goed van vroeger. Het gebouw zit vol met geschiedenis en emotie, dat vind ik mooi.
Bekijks trekt het bouwwerk voldoende. Heel vaak staan mensen hier te kijken en maken ze foto’s. Ik ben er inmiddels aan gewend geraakt.”
Waar ze minder aan kon wennen, dat waren de ambtelijke molens en procedures. „Dat was niet gemakkelijk. Er moest een wijziging van het bestemmingsplan en bouwvergunning komen en daarvoor heb ik de expertise van Klement Rentmeesters ingeschakeld. Daar moet je echt ervaring in hebben. En zij weten ook precies welke subsidieregelingen er zijn, waar je aanspraak op kunt maken. Het heeft twee jaar geduurd voor ik alle vergunningen binnen had, dus eigenlijk twee keer zo lang als het bouwproces zelf. Het is natuurlijk ook een afwijkend pand waar weinig ramen in zaten, maar wel grote poorten. Dan moet je goed nadenken hoe je daar een leefbare woning van kunt maken, dat is toch anders dan een paardenstal. Maar volgens mij is het prima gelukt, ik ben er heel trots op en ga hier nooit meer weg.”
